Η ψυχιατρική είναι μια κατάχρηση αφ’ εαυτής
Η κριτική ανάλυση της ιστορίας, της θεωρίας και της πρακτικής της ψυχιατρικής οδηγεί αβίαστα στις εξής διαπιστώσεις:
- Η ψυχιατρική ως θεσμός (αποκλειστικά και μόνο κατασταλτικός) δεν εμπίπτει στις προβλέψεις ή τις ρυθμίσεις κανενός νόμου. Είναι η ίδια νόμος.
- Η ψυχιατρική ως πρακτική (δήθεν «θεραπεία» με ακούσιο εγκλεισμό, σωματικά βασανιστήρια, ψυχο-φαρμακο-δηλητηρίαση, ηλεκτρο-κεραυνοβόληση και ψυχο-χειρουργική) ποτέ δεν ασκείται για χάρη κάποιου νόμου. Είναι μια ριζική και ολοκληρωτική άρνηση κάθε νόμου.
- Η ψυχιατρική ως δεοντολογία δεν καθιερώνει κάποιους νέους νομικούς κανόνες. Θεσμοποιεί την παραβίαση κάθε κανόνα.
- Ο ψυχιατρικός κατηγορούμενος και ο ψυχιατρικός κρατούμενος δεν είναι φορέας ή υποκείμενο δικαίου. Είναι η προσωποποίηση της απόλυτης άρνησης κάθε έννοιας δικαίου. Τυπικά και ουσιαστικά, είναι ένα Πράγμα που, από την άποψη του δικαίου εξισώνεται με ένα Τίποτα, μέσα στο οποίο προβάλλεται ανάγλυφα το Τίποτα του ίδιου του δικαίου.
Συνεπώς, το μόνο δυνατό συμπέρασμα από μια οποιαδήποτε κριτική θεώρηση της ψυχιατρικής είναι ότι δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρχει κάποια αόριστη και νεφελώδης «κακή» χρήση ή «κατάχρηση» της ψυχιατρικής η οποία «πρέπει» να περισταλεί. Γιατί η ψυχιατρική είναι μια κατάχρηση αφεαυτής.
Αυτό σημαίνει ότι η εξάλειψη του κινδύνου που εγκυμονεί για τα ατομικά δικαιώματα, τις πολιτικές ελευθερίες και τη βιολογική και κοινωνική αυτονομία των ανθρώπων η ψυχιατρική ως μια «κατάχρηση αφ' εαυτής», προϋποθέτει αναγκαία την άρση της δυνατότητας της απεριόριστης αυθαιρεσίας με την οποία είναι εξοπλισμένη η ψυχιατρική.
Εφόσον η παντοδυναμία της ψυχιατρικής στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στη δυνατότητά της να αποφασίζει και να επιβάλλει τον ακούσιο εγκλεισμό σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη που εμπλέκεται στα αφανιστικά γρανάζια της, είναι προφανές ότι ο δρόμος για την αποδυνάμωση του εφιαλτικού θεσμού της ψυχιατρικής καταστολής περνάει υποχρεωτικά από την κατάργηση του «δικαιώματός» του να αποφασίζει και να επιβάλλει ακούσιο εγκλεισμό.
Στην κατεύθυνση της αποδυνάμωσης της ψυχιατρικής και της περιστολής των (πολλαπλώς καταστρεπτικών) δραστηριοτήτων της σημαντικό ουσιαστικό ρόλο παίζουν δράσεις όπως αυτές της «Επιτροπής Πολιτών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» που απομυθοποιούν την ψυχιατρική και την προβάλλουν ως αυτό που είναι: Μια βιομηχανία Θανάτου.
Ελπίζω και εύχομαι η προσπάθειά σας να στεφτεί με επιτυχία.
Θεσσαλονίκη 1 Σεπτεμβρίου 2009
Κλεάνθης Γρίβας
ψυχίατρος
διδάκτωρ ψυχιατρικής Α.Π.Θ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου