Οι φαρμακευτικές εταιρείες εκμεταλλεύονται τις σεξουαλικές φοβίες των γυναικών

Συνέντευξη με τον συγγραφέα του βιβλίου «Σεξ, Ψέματα και Φαρμακοβιομηχανίες»,

Ρέι Μοϊνιχάν.

Πηγή: tvxsteam

Δημοσιογράφος: Στο βιβλίο σας Σεξ, Ψέματα και Φαρμακοβιομηχανίες αναφέρετε ότι παράλληλα με το Βιάγκρα, το Sex and the City και την σεξουαλικοποίηση των μικρών κοριτσιών από τα ΜΜΕ, καταγράφεται μια παράδοξη σεξουαλική ανασφάλεια και ότι οι μεγάλες φαρμακευτικές εκμεταλλεύονται τη συγκεκριμένη ανησυχία, παρουσιάζοντας κοινά σεξουαλικά προβλήματα σαν νοσολογικές οντότητες.

Μοϊνιχάν: Ναι, το βιβλίο αποκαλύπτει τον τρόπο με τον οποίο η φαρμακοβιομηχανία δεν αποτελεί πλέον απλά χρηματοδότη της ιατρικής έρευνας. Με νέους όρους όπως «Υποτονική Σεξουαλική Επιθυμία» και «Γυναικεία Σεξουαλική Δυσλειτουργία» οι φαρμακευτικές σε ορισμένες περιπτώσεις βοηθούν επί τοις ουσίας να κατασκευαστούν οι ίδιοι οι βασικοί δομικοί λίθοι της επιστήμης. Σκοπός είναι η δημιουργία μιας αγοράς για το λεγόμενο «ροζ» Βιάγκρα. Το βιβλίο ασχολείται με το πώς η βιομηχανία διερευνά διαφορετικές προσεγγίσεις – ένα επίθεμα τεστοστερόνης, ένα αντικαταθλιπτικό και ένα φάρμακο που επιδρά στην αιματική ροή.

Οι συμβουλευτικές επιτροπές του Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA: Food and Drug Administration) ψήφισαν κατά της έγκρισης του επιθέματος τεστοστερόνης της Procter & Gamble το 2004 και κατά του αντικαταθλιπτικού φλιμπασερίνη της Boehringer Ingelheim τον Ιούνιο.

Ναι , αλλά απομένει ο ΟΤΦ να σταθμίσει τις εισηγήσεις για τη φλιμπασερίνη, άρα το θέμα παραμένει ανοιχτό.

Η περιγραφή σας για τις προσπάθειες των ερευνητών να εντοπίσουν την εστία της γυναικείας διέγερσης ή επιθυμίας με τομογραφίες εγκεφάλου, εξετάσεις αίματος και αισθητήρες στα γεννητικά όργανα ακούγεται σχεδόν σαν σενάριο κωμικής σειράς αν δεν επικρέμονταν εκατομμύρια δολάρια πάνω από τις συγκεκριμένες έρευνες.

Υπάρχει μια εμμονή στην εποχή μας με τους διαγνωστικούς δείκτες που έχει βοηθήσει να στραφούν δισεκατομμύρια σε πωλήσεις σκευασμάτων για υψηλή χοληστερόλη, αρτηριακή πίεση, σάκχαρο αίματος και οστεοπόρωση σε σχετικά υγιείς ανθρώπους. Δεν υπάρχουν όμως ακόμα αξιόπιστοι βιολογικοί δείκτες για τη γυναικεία σεξουαλική ορμή ή διέγερση. Για να ξεπεράσουν το πρόβλημα οι φαρμακευτικές εταιρίες έχουν συνεργαστεί με ερευνητές επ’ αμοιβή στην κατεύθυνση διαμόρφωσης ερωτηματολογίων, ώστε να παρέχουν φαινομενικά αντικειμενικές αποδείξεις ότι οι γυναίκες πάσχουν από Γυναικεία Σεξουαλική Δυσλειτουργία (ΓΣΔ). Όπως όμως αποκαλύπτει το βιβλίο, πρόκειται για μετρήσεις και διαγνωστικά εργαλεία αμφισβητήσιμα – προσανατολισμένα στην εκτίμηση διαταραχών που μπορεί και να μην υφίστανται καν.

Παρά την αργή πρόοδο από τη Φροϋδική αντίληψη της λεγόμενης ανώριμης γυναικείας σεξουαλικότητας, στους Κίνσεϋ, Μάστερς και Τζόνσον, Σιρ Χάιτ και την Νέα Θεώρηση που συζητάτε στο βιβλίο, οι ερευνητές δεν έχουν καταλάβει ότι μετράει και ο σεξουαλικός σύντροφος;

Παρότι η κοινή λογική υπαγορεύει ότι τα σεξουαλικά προβλήματα μπορεί να αποτελούν μέρος της λειτουργίας της σχέσης και ότι, αν είσαι κουρασμένος, απασχολημένος ή υπερβολικά στρεσαρισμένος, δεν θα απολαύσεις το σεξ που θα επιθυμούσες, το πρόβλημα με τους καθιερωμένους ιατρικούς ορισμούς της ΓΣΔ είναι ότι δέχονται ότι ενυπάρχει μια ατομική δυσλειτουργία μέσα στο κάθε άτομο.

Το υλικό στο βιβλίο σας αναφορικά με το Βιάγκρα, γραμμένο από την επιδημιολόγο του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολούμπια, Δρ. Μπάρμπαρα Μίντζες, εντοπίζει παρόμοια ζητήματα και για τους άνδρες που χρησιμοποιούν Βιάγκρα.

Το πρόβλημα με το «πάσχον πέος» είναι πολύ παρεμφερές. Παρότι πολλοί άντρες πιθανόν να κερδίσουν από τη χρήση του Βιάγκρα - και η προώθησή του αδιαμφισβήτητα συνέβαλε στην άρση του στιγματισμού της στυτικής δυσλειτουργίας - η θεωρητική παραδοχή στη βάση της εμπορικής προώθησης είναι ότι ο άντρας πάντα επιθυμεί το σεξ, όμως το σώμα του μπορεί να μην συνεργάζεται. Αλλά, όπως εξηγεί σ’ αυτό το κεφάλαιο η συν - συγγραφέας Μπάρμπαρα Μίντζες, το θέμα δεν είναι τόσο απλό. Παραθέτουμε τη γνώμη μιας γυναίκας που νιώθει ότι η δυσλειτουργία του συντρόφου της αποτελεί πρόβλημα που αφορά και τους δύο. Ένας άντρας που χρησιμοποιεί φάρμακα τύπου Βιάγκρα, εν είδει διασκέδασης, μας αποκαλύπτει μια ουσιαστική αδυναμία που σχετίζεται με μια αυξανόμενη εξάρτησή του από αυτά.

Κάνετε αναφορά σε ένα συνέδριο σεξουαλικής ιατρικής στο οποίο διακινείται η ιδέα της προληπτικής χορήγησης του Βιάγκρα. Πιστεύετε ότι το επόμενο μεγάλο γεγονός θα είναι η πρόληψη της σεξουαλικής δυσλειτουργίας;

Αν και από τη μια μπορούμε προφανώς να κατανοήσουμε το ιατρικά προσδοκώμενο της έγκαιρης αντιμετώπισης μιας παθολογικής κατάστασης πριν αυτή γίνει (κλινικά) εμφανής, από την άλλη σε ένα σύστημα υγείας στο οποίο κυριαρχεί η φαρμακοβιομηχανία, ο καθένας είναι δυνητικά ασθενής. Ήδη σημειώνεται ιατρικοποίηση του κινδύνου να βρίσκεται κανείς σε κίνδυνο, βλ τον «κίνδυνο» οστεοπενίας* ως «κινδύνου» οστεοπόρωσης, για να μην αναφέρουμε την προ-υπέρταση και τον προ-διαβήτη. Ενώ οι περισσότερες χώρες δεν επιτρέπουν την απευθείας στοχευμένη στον καταναλωτή αμερικανικού τύπου διαφήμιση, επιτρέπουν τελικά τη διαφήμιση τύπου «νοσο-επαγρύπνησης», που δεν απέχει συχνά από το ίδιο αυτό το είδος μάρκετινγκ του φόβου.

Σε ένα κεφάλαιο με τον τίτλο «Εκπαιδεύοντας του Γιατρούς με Ταξίδια για Σκι και Στριπ – Κλαμπ» βάζετε το ζήτημα των δείπνων «υγείας» και των κομψών προορισμών με τα οποία οι φαρμακευτικές δελεάζουν τους γιατρούς. Θεωρείτε ,ότι νομοθεσίες όπως η αμερικανική πράξη για «Ιατρικές Αμοιβές στο Φως του Ήλιου» (Physician Payment Sunshine Act**) θα βοηθήσουν;

Η ενθάρρυνση νοσοκομείων, πανεπιστημίων και ιατρικών σχολών να εστιάσουν στους δικούς τους δεσμούς με τις φαρμακευτικές σαν κίνηση είναι θετική αλλά η διαφάνεια δεν είναι πάντα αρκετή και ενίοτε η πιο υγιής επιλογή μπορεί να είναι η αποδέσμευση, κάτι που συνιστούν και φωνές που βρίσκονται σε υψηλές θέσεις στο ιατρικό κατεστημένο. Χρειάζεται επίσης να στρέψουμε το βλέμμα μας στους δεσμούς και τις δεσμεύσεις των ομάδων των ειδικών που καθορίζουν ποια νόσος είναι θεραπεύσιμη και διαμορφώνουν τα θεραπευτικά πρωτόκολλα. Ένα καλό σημείο αφετηρίας θα μπορούσε να είναι η Γυναικεία Σεξουαλική Δυσλειτουργία.

Της Martha Rosenberg, για το AlterNet

[Σεξ, Ψέματα και Φαρμακοβιομηχανίες: Πώς οι Φαρμακευτικές Σχεδιάζουν να Κερδίσουν από την Γυναικεία Σεξουαλική Δυσλειτουργία, του Ray Moynihan και της Δρ Barbara Mintzes (εκδόσεις Greystone;Οκτώβριος 15, 2010;978-1-55365-508-4)]

*ΣτΜ: Οστεοπενία: Ελάττωση στης οστικής πυκνότητας. Διαφέρει από την Οστεοπόρωση στο βαθμό αυτής της ελάττωσης.
**ΣτΜ: Νομοθετική πράξη που απαιτεί από τις εταιρίες να καταγράφουν κάθε αμοιβή προς γιατρό άνω των 10δολ από το 2012 και να κάνουν μία αναφορά στις 31 Μαρτίου του 2013. Τα στοιχεία θα δοθούν στη δημοσιότητα μέσω μιας βάσης δεδομένων που θα υποστηρίζεται από μηχανή αναζήτησης. Ως αμοιβές θεωρούνται το δικαίωμα προαίρεσης αγοράς μετοχών (stock option), οι χορηγίες έρευνας, τα μικροδωράκια, οι αμοιβές συμβουλευτικής ή τα ταξίδια στο πλαίσιο ιατρικών συνεδρίων.

Η μετάφραση έγινε από τον Σωτήρη Λάκη και η επιμέλεια από τηνΑνθή Κ., μέλη του μεταφραστικού project του Tvxs.

Σημείωση CCHR Ελλάδος: Δείτε μια μικρή εισαγωγή από παρουσίαση του Ρέι Μοϊνιχάν με τίτλο "Η πώληση της ασθένειας" σχετικά με το ότι οι φαρμακευτικές όχι απλά χρηματοδοτούν έρευνες αλλά επίσης το μάρκετινγκ τους βοηθά στη δημιουργία του προϊόντος.