Η χειραγώγηση των ανθρώπων αρχίζει από την παιδική ηλικία με τη χορήγηση ψυχοφαρμάκων σε παιδιά ζωηρά, στεναχωρημένα, αφηρημένα στο μάθημα, υποστηρίζει ο Γερμανός Πίτερ Λίμαν.
Ο Γερμανός Λίμαν αναγορεύεται επίτιμος διδάκτωρ του ΑΠΘΕίναι ο πρώτος παγκοσμίως επιζών της Ψυχιατρικής, που αναγορεύεται σήμερα επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ).Το 1977 μπήκε χωρίς δικαστική απόφαση και χωρίς τη θέλησή του σε δημόσιο ψυχιατρείο στη Γερμανία, όπου βίωσε μια σειρά παραβιάσεων θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων του. Απαξιωτικές εμπειρίες είχε και μετά την έξοδό του από το ψυχιατρείο, το 1979, όπως υπερβολική χορήγηση ψυχοφαρμάκων ή άρνηση πρόσβασης στο φάκελό του. Εκτοτε, έχει επιδοθεί σε αγώνα κατά της ψυχιατρικής βίας. Είναι εκπρόσωπος της «MindFreedom» στα Ηνωμένα Εθνη και ιδρυτικό μέλος του Ευρωπαϊκού Δημοκρατικού Κινήματος για την Ψυχική Υγεία.
Πόσο άλλαξε η κατάσταση από το 1979, που αγωνίζεστε;
«Δεν άλλαξε. Η Ψυχιατρική δεν μπορεί να λύσει διανοητικά προβλήματα που είναι κυρίως κοινωνικής φύσης. Γιατί, δεν είναι ιατρικά προβλήματα. Πρέπει, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, να βρούμε αποτελεσματική βοήθεια για ανθρώπους με προβλήματα συμπεριφοράς».
Ο ακούσιος εγκλεισμός σε ψυχιατρείο μπορεί να αποτελεί απειλή για την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης;
«Στην πρώην Σοβιετική Ενωση αντιφρονούντες χαρακτηρίζονταν ψυχιατρικοί ασθενείς. Τώρα στο σύστημα Ψυχιατρικής Ιατρικής, οι αποκαλούμενοι πραγματικά ψυχωτικοί ασθενείς είναι μειονότητα. Την πλειονότητα αποτελούν περιθωριακά άτομα, κοινωνικοί παραβάτες, άνθρωποι που δεν τους θέλει κανείς γύρω του».
Δηλαδή η διαφορετική άποψη κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ψυχιατρική ασθένεια;
«Φυσικά. Στη Γερμανία, για παράδειγμα, τα ποσοστά βίαιων ακούσιων εγκλεισμών αυξάνονται χρόνο με το χρόνο. Πολλοί ηλικιωμένοι από οίκους ευγηρίας λαμβάνουν θεραπεία με τη βία ή χωρίς συγκατάθεση, που νομικά είναι το ίδιο».
Πόσο διαφορετική πρέπει να είναι η συμπεριφορά κάποιου για να θεωρηθεί ότι χρήζει ψυχιατρικής θεραπείας;
«Ξεκινά από την παιδική ηλικία. Γίνεται τεράστια προσπάθεια από ψυχίατρους και φαρμακευτικές εταιρείες να εντοπίσουν παιδιά, που ίσως αργότερα αναπτύξουν ψυχωτικά προβλήματα. Εχουν ειδικές ενδείξεις για να τα εντοπίζουν. Οπως αν είναι στεναχωρημένα ή δεν προσέχουν στο μάθημα στο σχολείο. Εδώ και 3-4 χρόνια, αναπτύσσουν ένα σύστημα ώστε να δίνουν στα παιδιά ψυχοφάρμακα για ν' αποτρέψουν τη μετέπειτα εκδήλωση ψυχώσεων».
Πού συμβαίνει αυτό;
«Στη Γερμανία, την Ολλανδία, την Ελβετία και αλλού. Αυξάνεται και απλώνεται συνεχώς. Στα γηροκομεία, όταν οι ηλικιωμένοι δεν εφαρμόζουν τους κανόνες, τους δίνουν φάρμακα για να ηρεμήσουν και να πειθαρχήσουν. Υπάρχουν οι άνεργοι, από τους οποίους μπορούν να βγάλουν χρήματα δίνοντάς τους φάρμακα για διάφορα ψυχολογικά προβλήματα, κατάθλιψη κ.λπ. Ζούμε σε καπιταλιστικό σύστημα κι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι το κέρδος».
Του ΣΑΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου