Διακήρυξη

Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων 
για την Ψυχική Υγεία

Όλοι οι οργανισμοί ανθρωπίνων δικαιωμάτων δημιουργούν κώδικες με βάση τους οποίους ευθυγραμμίζουν τους σκοπούς και δραστηριότητες τους. Στη Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την Ψυχική Υγεία διατυπώνονται οι καθοδηγητικές αρχές και σκοποί της Επιτροπής Πολιτών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (CCHR).

A. Το δικαίωμα ενός ατόμου να συναινεί μετά από πλήρη πληροφόρηση, που περιλαμβάνει:

1. Τα επιστημονικά/ιατρικά τεστ που επιβεβαιώνουν οποιαδήποτε αναφερόμενη διάγνωση ψυχικής διαταραχής.

2. Πλήρη παρουσίαση όλων των κινδύνων οποιουδήποτε προτεινόμενου φαρμάκου ή «θεραπείας».

3. Το δικαίωμα πλήρους ενημέρωσης για όλες τις διαθέσιμες ιατρικές θεραπείες οι οποίες δεν περιλαμβάνουν την παροχή ψυχιατρικών φαρμάκων ή παροχή ψυχιατρικής θεραπείας.

4.Το δικαίωμα της άρνησης οποιασδήποτε αγωγής που ο ασθενής θεωρεί επιζήμια.

Β.        Σε κανένα άτομο δε θα δίδεται ψυχιατρική ή ψυχολογική αγωγή ενάντια στη θέλησή του.

Γ.         Σε κανένα άτομο, άνδρα, γυναίκα ή παιδί δε μπορεί να αρνηθεί κανείς την προσωπική του ελευθερία εξαιτίας ισχυριζόμενης ψυχικής ασθένειας, χωρίς μια έντιμη δίκη από μη ειδικούς και με κατάλληλη νομική αντιπροσώπευση.

Δ.        Κανένα άτομο δε θα γίνεται δεκτό ούτε θα κρατείται σε ψυχιατρικό ίδρυμα, νοσοκομείο ή εγκατάσταση λόγω των θρησκευτικών, πολιτικών ή πολιτιστικών του πεποιθήσεων και πρακτικών.

Ε.        Κάθε ασθενής έχει:
  
1. Το δικαίωμα να τον μεταχειρίζονται με αξιοπρέπεια ως ένα ανθρώπινο ον. 

2. Το δικαίωμα σε νοσοκομειακές παροχές χωρίς διάκριση ως προς τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τη θρησκεία, την πολιτική άποψη, την κοινωνική καταγωγή ή κατάσταση βάσει της γέννησης ή της ιδιοκτησίας.

3. Το δικαίωμα να έχει πλήρη σωματική και κλινική εξέταση από έναν ικανό, επίσημο γενικό ιατρό της εκλογής του για να διασφαλιστεί ότι η ψυχική του κατάσταση δεν προκαλείται από οποιαδήποτε μη ανιχνευμένη και μη θεραπευμένη σωματική ασθένεια, τραυματισμό ή δυσλειτουργία και το δικαίωμα να αναζητήσει μια δεύτερη ιατρική γνωμάτευση της δικής του επιλογής .

4.Το δικαίωμα να έχει πρόσβαση σε πλήρως εξοπλισμένες ιατρικές εγκαταστάσεις και σε κατάλληλα εκπαιδευμένο ιατρικό προσωπικό σε νοσοκομεία έτσι ώστε να μπορούν να γίνουν σωστές σωματικές και κλινικές εξετάσεις..

5.Το δικαίωμα να επιλέγει το είδος ή τον τύπο θεραπείας που θα χρησιμοποιηθεί και το δικαίωμα να το συζητήσει αυτό με έναν γενικό ιατρό, θεραπευτή ή ιερωμένο της επιλογής του.

6. Το δικαίωμα να του γνωστοποιούνται όλες οι παρενέργειες οποιασδήποτε αγωγής ξεκάθαρα και με τρόπο κατανοητό στον ασθενή εγγράφως και στη μητρική γλώσσα του ασθενή.

7.Το δικαίωμα να δέχεται ή να αρνείται θεραπεία και, ιδιαιτέρως, το δικαίωμα να αρνείται θεραπεία με στείρωση, ηλεκτροσόκ, σοκ ινσουλίνης, λοβοτομή (ή οποιαδήποτε άλλη ψυχοχειρουργική επέμβαση εγκεφάλου), θεραπεία του εθισμού με τη δημιουργία απέχθειας, ναρκοθεραπεία, θεραπεία βαθέως ύπνου και οποιαδήποτε φάρμακα που παράγουν ανεπιθύμητες παρενέργειες.

8. Το δικαίωμα να υποβάλει επισήμως παράπονα, χωρίς αντίποινα σ’ ένα ανεξάρτητο συμβούλιο, το οποίο θα αποτελείται από μη ψυχιατρικό προσωπικό, δικηγόρους και απλούς ανθρώπους. Τα παράπονα μπορούν να περιλαμβάνουν κάθε βασανιστική, εγκληματική, απάνθρωπη ή υποβιβαστική μεταχείριση ή τιμωρία που έχει δεχθεί το άτομο ενόσω βρισκόταν υπό ψυχιατρική φροντίδα.

9. Το δικαίωμα να έχει ιδιωτική συμβούλευση από νομικό σύμβουλο και να αναλαμβάνει νομική δράση.

10. Το δικαίωμα να του χορηγείται εξιτήριο οποιαδήποτε στιγμή και  χωρίς περιορισμό, όταν δεν έχει διαπράξει κάποιο αδίκημα.

11. Το δικαίωμα να διαχειρίζεται την ιδιοκτησία και τα  θέματά του με ένα νομικό σύμβουλο, αν είναι αναγκαίο, ή, εάν κριθεί ανίκανος από δικαστήριο, να έχει έναν εκτελεστή διορισμένο από την Πολιτεία για τη διαχείριση τέτοιων θεμάτων, μέχρις ότου κριθεί ικανός. Ο εν λόγω εκτελεστής είναι υπόλογος προς τον πλησιέστερο συγγενή του ασθενή ή προς το νομικό σύμβουλο ή τον κηδεμόνα.

12. Το δικαίωμα να βλέπει και να ελέγχει τον ιατρικό του φάκελο και να αναλαμβάνει νομική δράση αναφορικά με οποιαδήποτε ψευδή πληροφορία περιεχόμενη σ’ αυτό, η οποία μπορεί να ζημιώσει την υπόληψή του.

13. Το δικαίωμα να αναλαμβάνει ποινική δράση με την πλήρη συνδρομή των εισαγγελικών αρχών εναντίον οποιουδήποτε ψυχιάτρου, ψυχολόγου ή προσωπικού νοσοκομείου για οποιαδήποτε κατάχρηση, εσφαλμένη φυλάκιση, βιαιοπραγία, σεξουαλική κατάχρηση ή βιασμό, ή οποιαδήποτε παραβίαση νόμου περί ψυχικής υγείας ή άλλου. Και το δικαίωμα σε έναν νόμο για την ψυχική υγεία , που δεν καλύπτει ή τροποποιεί τις ποινές για εγκληματική, καταχρηστική ή αμελή μεταχείριση ασθενών που έχει διαπραχθεί από οποιοδήποτε ψυχίατρο, ψυχολόγο ή προσωπικό νοσοκομείου.

14. Το δικαίωμα να μηνύει ψυχιάτρους, τους συλλόγους και τις σχολές τους, το ίδρυμα ή το προσωπικό για παράνομη κράτηση, ψευδείς αναφορές ή ζημιογόνο θεραπεία.

15. Το δικαίωμα να εργαστεί ή να αρνηθεί εργασία και το δικαίωμα να λαμβάνει  δίκαιη αμοιβή σε κλίμακα αμοιβών συγκρίσιμη με τις κρατικές ή συλλογικές συμβάσεις εργασίας για παρόμοια εργασία, για οποιαδήποτε εργασία που εκτελείται  ενόσω βρίσκεται στο νοσοκομείο.

16.  Το δικαίωμα για εκπαίδευση και εξειδίκευση ώστε να είναι ικανός να κερδίσει  τη ζωή του όταν εξέλθει, και το δικαίωμα επιλογής στο είδος της εκπαίδευσης ή εξειδίκευσης που θα λάβει.

17.   Το δικαίωμα να δέχεται επισκέπτες και έναν ιερέα του θρησκεύματός του.

18.   Το δικαίωμα να κάνει και να δέχεται τηλεφωνικές κλήσεις και το δικαίωμα σε ιδιωτικό άβατο αναφορικά με όλη την προσωπική αλληλογραφία προς και από οποιονδήποτε.

19.   Το δικαίωμα να συνδέεται ή όχι με οποιαδήποτε ομάδα ή άτομο σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα, νοσοκομείο ή εγκατάσταση.

20.   Το δικαίωμα σε ασφαλές περιβάλλον, χωρίς να υπάρχουν στο περιβάλλον άτομα που έχουν τοποθετηθεί εκεί για ποινικούς λόγους.

21.     Το δικαίωμα να είναι μαζί με άλλους της ίδιας ηλικιακής ομάδας.

22.    Το δικαίωμα να φορά προσωπικό ρουχισμό, να έχει προσωπικά είδη και να έχει ένα ασφαλές μέρος, όπου να τα κρατάει.

23.    Το δικαίωμα σε καθημερινή σωματική άσκηση στο ύπαιθρο.

24.     Το δικαίωμα σε κατάλληλη δίαιτα και διατροφή και σε τρία γεύματα ημερησίως.

25.    Το δικαίωμα σε υγιεινές συνθήκες και όχι σε συνωστισμένες εγκαταστάσεις και το δικαίωμα σε επαρκή, αδιατάρακτο ελεύθερο χρόνο και ανάπαυση.