Πηγή:(NaturalNews)
Οι Ψυχίατροι είναι απασχολημένοι με την τέταρτη επανέκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου Νοητικών Διαταραχών -Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) και σ΄ αυτό ελπίζουν να προσθέσουν μια πληθώρα νέων ψυχιατρικών διαταραχών. Δυστυχώς, πολλές από αυτές τις διαταραχές είναι απλά διαφορές στην προσωπικότητα και την συμπεριφορά ανάμεσα στους ανθρώπους.
Η νέα έκδοση ίσως συμπεριλάβει «διαταραχές» όπως η «εναντιωματική συμπεριφορά», η οποία περιλαμβάνει ανθρώπους που έχουν τρόπο συμπεριφοράς «αρνητικό, περιφρονητικό, ανυπάκουο και εχθρικό απέναντι σε μορφές εξουσίας». Κάποια από τα «συμπτώματα» αυτής της διαταραχής περιλαμβάνουν το να χάνει κάποιος την ψυχραιμία του, να ενοχλεί τους άλλους και να είναι "μυγιάγγιχτος".
Άλλες «διαταραχές» που μελετώνται αφορούν ελαττώματα στην προσωπικότητα όπως η αντικοινωνική συμπεριφορά, η αλαζονεία, ο κυνισμός και ο ναρκισσισμός. Υπάρχουν κατηγορίες ακόμη και για τα άτομα που τσιμπολογάνε και τα παιδιά που έχουν ξεσπάσματα οργής.
Τα παιδιά έχουν ήδη υπερ-διαγνωστεί έχοντας υποτιθέμενο διπολικό σύνδρομο ή σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής (attention-deficit disorder -ADD), το οποίο έχει σαν αποτέλεσμα να τους χορηγούνται επικίνδυνα αντιψυχωτικά φάρμακα. Η ταξινόμηση ακόμη περισσότερων παιδικών συμπεριφορών ως ψυχιατρικές διαταραχές το μόνο που θα κάνει θα είναι να αυξήσει τον αριθμό των παιδιών στα οποία χορηγούνται αντιψυχωτικά φάρμακα.
Κάθε αναθεώρηση του DSM έχει συμπεριλάβει αμφιλεγόμενες νέες προσθήκες και αυτή η νέα έκδοση δεν αποτελεί εξαίρεση. Είναι γεγονός ότι το εγχειρίδιο έχει αυξηθεί σημαντικά σε όγκο μέσα στα χρόνια. Το πιο ανησυχητικό στην τρέχουσα προτεινόμενη αναθεώρηση είναι ο κραυγαλέος θαυμαστός, καινούργιος τρόπος με τον οποίο οι επονομαζόμενοι ιατρικοί επαγγελματίες αντιμετωπίζουν τα ατομικά χαρακτηριστικά.
Τα παιδιά που επιδεικνύουν μοναδικές εκκεντρικότητες σύμφωνα με τις μοναδικές προσωπικότητές τους, γενικά θα χαρακτηρίζονταν ως διανοητικά ασθενή. Εάν αυτά τα κριτήρια είχαν χρησιμοποιηθεί στους περασμένους αιώνες για να διαγνώσουν τη ασθένεια, ίσως να μην είχαν υπάρξει άνθρωποι σαν τον Μότσαρτ ή τον Αϊνστάιν που κινούταν έξω από τα συνηθισμένα και παρουσίασαν νέες ή πρωτότυπες ιδέες.
Ένα άρθρο της Washington Post αποτύπωσε τέλεια την ουσία αυτής της ιδέας στο παρακάτω απόσπασμα:
«Εάν ο επτάχρονος Μότσαρτ προσπαθούσε να συνθέσει τα κονσέρτα του σήμερα, θα μπορούσε να είχε διαγνωσθεί ότι υποφέρει από σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής με υπερκινητικότητα και να του είχαν χορηγηθεί φάρμακα για να τον επαναφέρουν στην στείρα κανονικότητα.
Η αντίληψη ότι οι διαφορές χαρακτήρα είναι κατά κάποιο τρόπο ψυχική ασθένεια όχι μόνο καταργεί την προσωπική υπευθυνότητα των ατόμων αλλά τους αφαιρεί και την μοναδικότητά τους. Υποβιβάζει τους ανθρώπους σε αντικείμενα που δεν μπορούν να σκεφτούν για τον εαυτό τους, που καλύτερα θα ήταν να ελέγχονται με φάρμακα.
Το οποίο μας φέρνει σ’ αυτό που αποτελεί την μεγαλύτερη ίσως κινητήρια δύναμη πίσω από τις αναθεωρήσεις του DSM: τις εταιρίες φαρμάκων. Οι φαρμακευτικές εταιρίες έχουν πολλά να κερδίσουν εάν ο κάθε ένας χαρακτηριστεί σαν πνευματικά ασθενής που χρειάζεται φάρμακα.
Μια πιο ακριβής προσέγγιση της κατάστασης θα ήταν να χαρακτηριστούν οι ψυχίατροι και οι άρχοντες των φαρμακευτικών που επινοούν τέτοιες ανοησίες ως οι πραγματικά έχοντες διανοητική ασθένεια. Ίσως αυτοί να είναι οι άνθρωποι που χρήζουν εισαγωγής σε ίδρυμα.
(Ευχαριστούμε την Evita Tsichlis για τη μετάφραση.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου