Περί Ευθύνης
«Το βιβλίο «Φαρμακοληπτική Παραφροσύνη» (MedicationMadness) διαβάζεται σαν ένα ιατρικό θρίλερ, με πραγματικές όμως ιστορίες και δικαστικά δράματα· όμως, βασίζεται στέρεα στα τελευταία πορίσματα της επιστημονικής έρευνας και σε πολλές ντουζίνες πραγματικών περιπτώσεων. Οι ζωές των παιδιών και των ενηλίκων αυτών των ιστοριών, όπως επίσης και οι ζωές των οικογενειών και των θυμάτων τους συνταράχτηκαν και σε μερικές περιπτώσεις καταστράφηκαν από τις απρόβλεπτες παρενέργειες των ψυχοφαρμάκων. Σε ορισμένες περιπτώσεις ολόκληρη η κοινωνία μας επηρεάστηκε από αυτά τα τραγικά αποτελέσματα.Οι πολλές κατηγορίες ψυχοφαρμάκων, μπορεί να προκαλέσουν φρικώδεις παρενέργειες. Τα Prozac, Paxil,Zoloft, Adderall, Ritalin, Concerta, Xanax, lithium, Zyprexaκαι άλλα ψυχοφάρμακα, μπορούν να ξεγελάσουν τους ασθενείς έτσι ώστε αυτοί να πιστεύουν ότι βελτιώνονται ενώ, συχνά, μπορεί να χειροτερεύουν. Τα ψυχοφάρμακα οδηγούν μερικούς ανθρώπους σε καταστάσεις, όπως, ψύχωσης, μανίας, κατάθλιψης, αυτοκτονίας, ευερεθιστότητας, παρορμητικής βίας και απώλειας αυτοελέγχου, χωρίς αυτοί οι άνθρωποι να αντιλαμβάνονται ότι τα ψυχοφάρμακα που παίρνουν, παραμόρφωσαν τον τρόπο που σκέφτονται και συναισθάνονται.
Ψυχοφάρμακα συνταγογραφούνται για τα πάντα, από κατάθλιψη και άγχος, μέχρι ADHD και αϋπνία και μάλιστα, σε ανησυχητική συχνότητα, σε ολόκληρη τη χώρα, όμως, η θεωρούμενη ως «ίαση» αποτελεί μια κατάσταση χειρότερη από εκείνη προ της χρήσης ψυχοφαρμάκων. Το MedicationMadness είναι μια συναρπαστική, τρομακτική και δραματική παρουσίαση του ρόλου που διαδραμάτισαν τα ψυχοφάρμακα σε πενήντα περιπτώσεις, αυτοκτονίας, δολοφονίας και άλλων βίαιων, ή εγκληματικών, η παράταιρων συμπεριφορών.
Ως ένας ψυχίατρος που πιστεύει ότι οι άνθρωποι πρέπει να αναλαμβάνουν οι ίδιοι την ευθύνη για τη συμπεριφορά τους και με τη βαρύτητα επιστημονικών δεδομένων και πολυετούς κλινικής εμπειρίας, ο Δρ. Breggin, τελικώς, πείσθηκε ότι τα ψυχοφάρμακα συχνά προκαλούν στους ανθρώπους απώλεια της κρίσης τους, καθώς επίσης και της ικανότητάς τους να ελέγχουν τα συναισθήματα και τις πράξεις τους. Το Medication Madness, εγείρει και εξετάζει ζητήματα που άπτονται της προσωπικής ευθύνης, ειδικά, όταν κάποιες συμπεριφορές μοιάζει να υποκινούνται από παρενέργειες και δηλητηρίαση οφειλόμενη σε ψυχοφάρμακα.
Όλες τις περιπτώσεις οι οποίες αναφέρονται στο βιβλίο, χειρίστηκε ως θεράπων ψυχίατρος, ή σύμβουλος, ή ιατρικός εμπειρογνώμων, ο Δρ. Breggin. Εξέτασε ο ίδιος, τόσο τους επιζήσαντες όσο και άλλους μάρτυρες και μελέτησε εκτενώς, ιατρικά, επαγγελματικά, εκπαιδευτικά και αστυνομικά αρχεία. Η συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ζούσε υποδειγματικές ζωές, δίχως να έχουν διαπράξει, προ της λήψης ψυχοφαρμάκων, την οποιαδήποτε εγκληματική ή παράταιρη πράξη.
Σε αυτό το βιβλίο αποτυπώνεται ο τρόπος με τον οποίο το FDA (Ομοσπονδιακός Φορέας Φαρμάκων Η.Π.Α.), το ιατρικό κατεστημένο και η φαρμακοβιομηχανία, έχουν διογκώσει την αξία των ψυχοφαρμάκων. Αποσκοπεί να μας εγείρει επιφυλάξεις αναφορικά με την τάση μας να επαφιέμεθα σε δυνητικά επικίνδυνες ψυχοτρόπες χημικές ουσίες προκειμένου να ανακουφιστούμε από συναισθηματικά προβλήματα και επίσης, παρέχει μια θετική προσέγγιση προς την κατεύθυνση της προσωπικής ανάληψης της ευθύνης της ζωής μας». [www.breggin.com]
«Δεν καθίστανται υπερδιεγερμένοι και μανιακοί όλοι όσοι κάνουν χρήση Prozac. Ούτε, όλοι όσοι κάνουν χρήση Paxilαποκτούν αυτοκτονικές εμμονές. Η μεγάλη πλειοψηφία των ουσιοεξαρτημένων δεν γίνονται επικίνδυνοι για τον εαυτό τους ή τους άλλους ως αποτέλεσμα λήψης αντικαταθλιπτικών, διεγερτικών, ή βενζοδιαζεπινών. Όμως, υπάρχει μια αυξημένη πιθανότητα, η πνευματική κατάσταση εκείνων που λαμβάνουν ψυχοφάρμακα να επιδεινωθεί». [σ. 317, Peter Breggin, «Medication Madness», 2008, First St. Martin’s Griffin Edition: june 2009]
Σχόλιο
Στην πολιτεία μας, σήμερα, Σεπτέμβριος 2010, η συντριπτική πλειοψηφία (65+%) επί του πληθυσμού ενηλίκων, είναι ουσιοεξαρτημένοι από ψυχοφάρμακα, είτε ναρκωτικά. Οι ουσίες αυτές είναι νευροτοξικές και επηρεάζουν σημαντικά, τη νοητική, τη συναισθηματική και τη βιολογική λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου.
Κάθε έλληνας πατριώτης, βεβαίως, ενδιαφέρεται για την προκοπή και την ελευθερία της Ελλάδας. Όμως, και τα δύο, συνδέονται με την πνευματική και ψυχική ακμαιότητα των ελλήνων.
Τόσο για την προκοπή, όσο και για την ελευθερία της πατρίδας μας, δεν υπάρχουν άλλοι, πέραν των ιδίων των ελλήνων, να αναλάβουν την ευθύνη της πραγμάτωσης και της διαφύλαξής τους.
Η ανάληψη ευθύνης προϋποθέτει, ο άνθρωπος να διαθέτει τη δυνατότητα ανάπτυξης των ανώτερων πνευματικών του λειτουργιών: λογική, μνήμη, αρμονία. Με ανεπτυγμένες αυτές, μπορεί να συνδεθεί με την «πραγματικότητα» γύρω και εντός του και στη συνέχεια να αναλάβει την ευθύνη (την αυτοδέσμευση) της επίτευξης των όποιων ατομικών ή συλλογικών στόχων αυτός θέσει.
Η πνευματική και ψυχική ακμαιότητα θα του παράσχουν συνέχεια, συνέπεια και αποτελεσματικότητα στις προσπάθειές του. Χωρίς αυτές, η ανάληψη ευθύνης είναι, μη νοητή.
Η σημερινή υποβαθμισμένη κατάσταση της πολιτείας μας είναι αποτέλεσμα, κυρίως, της έλευσης της επιδημίας ουσιοεξάρτησης, η οποία εμποδίζει τους πολίτες, τόσο να αντιληφθούν ρεαλιστικά την επικρατούσα κατάσταση, όσο και να αναλάβουν την προσωπική ευθύνη της βελτίωσης της κατάστασης.
Ο πρωταρχικός και ρεαλιστικός στόχος που πρέπει να επιτευχθεί, προκειμένου να βελτιωθεί η κατάσταση της πολιτείας, είναι η επίτευξη της απεξάρτησης της συντριπτικής πλειοψηφίας των ουσιοεξαρτημένων. Τον στόχο αυτό δεν είναι δυνατό να τον πραγματοποιήσουν οι ίδιοι οι ουσιοεξαρτημένοι λόγω του medication spellbinding από το οποίο πάσχουν. Υπεύθυνοι και υπόλογοι για την πραγματοποίηση αυτού του στόχου είναι οι μη ουσιοεξαρτημένοι έλληνες πατριώτες.
Νομίζω, ότι ο οποιοσδήποτε, που πραγματικά ενδιαφέρεται έμπρακτα για την προκοπή αυτού εδώ του τόπου, είναι αναγκασμένος να μελετήσει το βιβλίο Medication Madness προκειμένου να αντιληφθεί πλήρως τη δομή και τη δυναμική, σχεδόν, όλων των προβλημάτων που μαστίζουν την Ελλάδα. Και στη συνέχεια, να συμβάλει με τις δικές του δυνάμεις, αφενός στην διάδοση ολόκληρης της αναγκαίας πληροφόρησης και αφετέρου, στην κατασκευή όλων των αναγκαίων υποδομών, που απαιτούνται για τη μαζική απεξάρτηση των ουσιοεξαρτημένων ελλήνων, από τα ψυχοφάρμακα και τα ναρκωτικά.
Μετά την απεξάρτηση, θα ‘ρθει και η ανάληψη της προσωπικής ευθύνης και η ελευθερία και η προκοπή· τόσο η προσωπική, όσο και η συλλογική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου