Ζωηρά παιδιά ή διαταραγμένες ψυχές;
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΝΤΖΟΥΚυριακάτικη Ελευθεροτυπία,
Κυριακή 25 Απριλίου 2010
«Στην Αμερική μεγαλώνει μια γενιά η οποία είτε πρέπει να κάθεται φρόνιμη, να σωπαίνει και να κάνει ό,τι της λένε, είτε της χορηγείται μια διάγνωση ψυχιατρικής διαταραχής και μια σακούλα ψυχοφάρμακα» προειδοποιούσε από τις σελίδες του «Counter-punch» ο Πίτερ Μπρέγκιν. «Η συνείδηση της Ψυχιατρικής», όπως αποκαλείται ο διάσημος ψυχίατρος, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου γι' αυτή την «απεχθή τάση που αποκτά διαστάσεις εθνικής τραγωδίας».
Τι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα και την τελευταία 25ετία αυξήθηκε κατά 35 φορές ο αριθμός των παιδιών με διαγνώσεις σοβαρών ψυχιατρικών διαταραχών και τα τελευταία οχτώ χρόνια διπλασιάστηκε ο αριθμός των παιδιών 2-5 ετών που παίρνουν αντιψυχωτικά, διεγερτικά ή αντικαταθλιπτικά;
Το πρόβλημα δεν είναι αν η κοινωνία αλλά αν οι φαρμακοβιομηχανίες βλάπτουν την ψυχική υγεία των παιδιών, λέει στην αποκαλυπτική έρευνα της Εβελιν Πρινγκλ στο «Scoopo» ο Κρίστοφερ Λέιν, συγγραφέας του «Ντροπαλότητα: πώς μια φυσιολογική συμπεριφορά μεταμορφώθηκε σε αρρώστια»: «Οι φαρμακευτικές βιομηχανίες και οι ειδήμονες του Χάρβαρντ δούλεψαν μαζί για να δημιουργήσουν στην Αμερική μια ολόκληρη γενιά παιδιών με ADHD (σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής με υπερκινητικότητα) και διπολική διαταραχή (μανιοκατάθλιψη), που κάθε χρόνο καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες ψυχοφαρμάκων».
Δεν είναι σύμπτωση, συμπληρώνει ο ιρλανδός ψυχίατρος Ντέιβιντ Χίλι, ότι η ραγδαία αύξηση διαγνώσεων διπολικής διαταραχής και χορήγησης αντιψυχωτικών ως «σταθεροποιητών της διάθεσης» έγινε στα μέσα της δεκαετίας του '90 όταν ρίχτηκε στην αγορά το Depakote.
Για τον Χίλι είναι σαφές ότι είναι η φαρμακευτική βιομηχανία με τα υπερκέρδη και την επιθετική διαφημιστική της πολιτική που τροφοδοτεί τη φυσική επιθυμία των γονιών να δουν τα επιθετικά, θλιμμένα ή υπερκινητικά παιδιά τους να λύνουν άμεσα το πρόβλημα με ένα απλό χάπι και εξηγεί γιατί το 2008 περισσότερα από ένα εκατομμύριο παιδιά στις ΗΠΑ έπαιρναν αντιψυχωτικά.
«Στην Αμερική γινόμαστε μάρτυρες της ιατρικοποίησης της παιδικής ηλικίας. Τα παιδιά μπορεί κατά καιρούς να είναι δυστυχή ή νευρικά, αλλά αυτό είναι κομμάτι της παιδικής ηλικίας και πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε αυτές τις περιόδους. Ετσι μαθαίνουμε να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα της ζωής. Αντί να τα χαπακώνουμε για να ξεχάσουν τα προβλήματά τους ας τα βοηθήσουμε να μιλήσουν γι' αυτά».
Ποιος αλήθεια θέλει να τα ακούσει όταν με ένα «χάπι εντ» εκτός από υπερκέρδη εξασφαλίζουν να σωπάσουν οι φωνές διαμαρτυρίας πριν καν αρθρωθούν;
ΠΗΓΉ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου